Breitner-studenten Ilse Kok en Leon Kemp wonnen voor hun online lespakket over klimaatverandering, #dewereldnaardeklote, de LKCA-prijs (Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst) voor het meest innovatieve of prikkelende kunsteducatieve ontwerp. 

Instagram
Ilse: “We dachten, hoe kunnen we een onderwerp als klimaatverandering nou aansprekend maken voor jongeren? Instagram leek ons een goed hulpmiddel, als populair en beeldend medium. De kunstwerken die leerlingen in dit lespakket maken, kunnen weer op de Instagrampagina @dewereldnaardeklote worden geplaatst. Die blijft daardoor steeds groter worden. We hebben dit project niet alleen ontwikkeld voor leerlingen en docenten, iedereen kan er gebruik van maken; wij sporen iedereen aan om hun creativiteit in te zetten en deel te nemen aan onze vorm van activistische kunst.”

Een hoger doel
Leon: “Wat ik fijn vind aan zo’n project, is dat je met zijn allen werkt aan een soort vernieuwing. Je probeert samen iets te bereiken, dus er is een hoger doel dan alleen een mooi plaatje maken voor een goed cijfer. Ik denk niet dat ik per se een diehard milieuactivist ben, maar ik wil als docent wel altijd iets losmaken bij mijn leerlingen.”

Ilse: “Het lespakket draait heel erg om je bewust worden van jouw impact op het klimaat. Dus er komt ook een stukje zelfreflectie bij kijken.”

De LKCA-prijsuitreiking
Ilse: “Toen we daar zaten, was ik hartstikke zenuwachtig, vooral toen ik al die andere lespakketten zag: supergoed en gelikt, heel doordacht. Daar vielen wij nogal buiten met onze PowerPoint vol hectische plaatjes en botte humor. Ik dacht, ze zouden gek zijn als ze ons kiezen. Toen we toch werden gekozen dacht ik: hee, ze willen dus wel dat je die grenzen opzoekt. Het mag dus een beetje schuren. Daar is voor mij wel iets opengegaan.”

Leon: “Ik denk dat ik sindsdien wat meer mezelf durf te zijn in mijn lessen, dat ik meer mijn eigen taal en wereld kan overbrengen. Dat heeft door dit project wel een extra zetje gehad, want je krijgt toch waardering voor je eigen manier van werken. En je merkt dat je best een beetje tegen het systeem mag aanschoppen, zolang dat bij jou als docent past.”

De toekomst
Leon: “Het ultieme zou zijn als onze Instagrampagina straks echt een eigen leven leidt: dat er dingen op staan waarvan wij totaal geen idee hebben, waarvan wij niet weten hoe het is ontstaan, maar dat het daarop verder leeft.”

Ilse: “Het zou ook wel tof zijn als we nog iets konden verdienen met dit project. Niet om er zelf rijk van te worden, maar zodat we dat geld kunnen inzetten om nog meer schoolprojecten rondom klimaatverandering te ontwikkelen.”

Leon: “Wat ik binnen de AHK nog wel interessant zou vinden, is een project rondom bioplastic. Volgens mij is dat nu een heel belastend onderdeel van onze school: we harsen veel met epoxy, we gebruiken kunstmatige verfsoorten op acrylbasis, allemaal heel milieubelastend eigenlijk. Ik zou het best cool vinden als daar nog eens een week over komt.”

Ilse: “Daarvoor mogen ze ons ook best inschakelen, hoor.”

Humans of the Arts
Aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten studeren zo’n 3.000 studenten en werken 900 medewerkers. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. Die verhalen, of ze nu verbonden zijn met studie/werk of niet, staan centraal in Humans of the Arts. Interview: Koen Caris.