Astrid Roovers

Voor de klas voel ik me als een vis in het water... Net als de op dit moment binnen mijn eindwerk oh zo belangrijke breipen haar best doet om alles zo goed mogelijk te verbinden, doe ik mijn best als docent beeldende vorming op de RSG in Enkhuizen. Heerlijk vind ik het om door middel van kunst mensen na te laten denken over het hoe en waarom in onze wereld. We hoeven tenslotte niet allemaal dezelfde steken neer te zetten. Wanneer we weten waarom de een het zus doet en de ander zo leren we wat van elkaar. En dat leren dat is wat mij zo boeit! Als docent als kunstenaar als moeder. Kortom verwonder en leer elke dag van en met elkaar! Wanneer we er zelf het beste uithalen mogen we best af en toe een steekje laten vallen! Opzetten en weer doorgaan.

wijd verbreid

Waar begint verbinding? Waar eindigt verbinding? Hoe brengen we verbinding tot stand? Is dit niet uitgesproken binnen het onderwijs?! De verbindingen met de AHK, de verbinding met de RSG te Enkhuizen waar ik werkzaam ben als docent beeldende vorming, de verbinding met leerlingen, collega’s en bovenal de verbinding met mijn gezin en alle dierbare mensen om me heen, heeft ervoor gezorgd dat ik alles als een geheel voel.

Om dit beeldend weer te geven heb ik voor mijn afstudeerproject aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten gekozen voor een community art project. Binnen dit project laat ik verschillende partijen/individuen; collega’s, leerlingen, directie, vrienden ( zelfs ver buiten de grenzen) een breiwerk maken van een door hen zelf gekozen videotape met daarop beelden waarvan zij vinden dat dit voor hen staat voor verbinding.

Na onderzoek heb ik gekozen voor videobanden omdat deze als beelddrager functioneren, we leggen vast wat we willen overbrengen naar anderen en anderen bekijken dit weer. In deze tijd verbinden we ons via social media. Via Facebook heb ik dan ook een site aangemaakt waarop ik mensen uitnodig deel te nemen aan mijn project. Ook heb ik veel mensen persoonlijk uitgenodigd en ontdekte ik al gauw dat de verbinding zich vanzelf verder ontwikkelde. Collega’s verbinden zichzelf met elkaar en leren elkaar breien. Zelf geef ik regelmatig een lesje aan collega’s, zelfs de gymsectie, de directie, leerlingen en anderen. Natuurlijk doe ik dit met volle overgave voor mijn vak beeldende vorming. De regie blijft in mijn handen.

Op dit moment ben ik bezig met het lassen van de constructie; een kubus van 3 bij 3 meter waarin ongeveer 150 breiwerken a 50 bij 50 cm komen te hangen.

De verbinding
Deze opleiding heeft mij het inzicht gegeven dat verbinden belangrijk is. Wat zijn we als mens zonder verbinding met elkaar, zonder verbinding met onze kennis? Is er wel kennis en verbeelding wanneer we niet verbinden?