Barbara Sloots

Naast mijn vak als ruimtelijk vormgever heb ik de afgelopen twee jaar de opleiding Docent Beeldende Kunst en Vormgeving aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten gevolgd. Door deze combinatie ontwikkelde ik een eigen visie op kunstonderwijs die ik o.a. heb verwoord in mijn scriptie Toegang tot de kunstgeschiedenis.

Mijn onderzoek richt zich op het verschil in kennisverwerving tussen alfa- en bètaleerlingen, of eigenlijk nog specifieker: verschillen in meervoudige intelligentie. De boeken kunstgeschiedenis voor eindexamenkandidaten vwo zijn zeer talig. Linguïstisch ingestelde leerlingen hebben over het algemeen weinig moeite om de stof tot zich te nemen, maar voor degenen met meer logisch-wiskundige aanleg ligt dat anders. Voor hen werkt het beter als leerstof beeldender wordt aangeboden, zij leggen namelijk op een andere manier verbanden dan door woorden. Ik wil een onderwijssystematiek ontwikkelen, waarbij leerstof in losse onderdelen wordt aangeboden, zodat iedereen zijn eigen verbanden kan leggen.

Als uitgangspunt voor mijn benadering heb ik gekeken naar de achterliggende logica van Galerie du Temps in het museum Louvre-Lens. Daar kijk je bijvoorbeeld niet naar een platte tijdbalk, maar worden jaartallen ruimtelijk geïllustreerd met beelden van werken uit die tijd. Op die manier worden linguïstieke en logische intelligentie gecombineerd en kan iedereen kennis tot zich nemen op de manier die het best bij hem past.

Als vormgever ben ik zelf heel ruimtelijk ingesteld, en waar het moeite met talige uitingen betreft spreek ik uit ervaring. Ik hoop mijn visie dan ook zoveel mogelijk in praktijk te kunnen brengen en in dit geval alle leerlingen te betrekken bij het vak kunstgeschiedenis.