Britt Verdonk

Que sera sera

Mijn eindwerk is een kast vol objecten die mijn herinneringen en gevoelens vastleggen en bewaren. Dat wil ik heel graag, omdat ik vorig jaar plotseling mijn moeder heb verloren en ik bang ben om nog meer kwijt te raken. De drie-eenheid tussen mijn ouders en mij komt per uitgewerkt thema veelvuldig terug. Helaas kan ik niet alles bewaren, zoals Doris Day zingt in Que sera sera, de titel van mijn afstudeerwerk.

Ik heb gewerkt met keramiek, olieverf op doek, borduren op katoen en een paar ready mades. Ik wil dat de dragers van het thema bijdragen aan het verhaal. Dat uit zich bijvoorbeeld in een vallend-wielrenners-servies: als mijn vader gaat wielrennen, ben ik bang om hem te verliezen (keramiek g fragiel g kan kapot = verlies). Hij is het liefste wat ik heb, een echte allesweter - ik noem hem mijn wandelende wikipedia. De quotes op de kussenslopen komen uit Venetië en geven uitdrukking aan de rust en het plezier dat ik daar voelde.

Ik zou het heel tof vinden om later als costumière bij een theater te werken. In het maken van kleding die bij een verhaal past kan ik al mijn creativiteit kwijt. Al sinds ik op mijn vijfde een optreden van Cirque du Soleil bijwoonde, kunnen mode-objecten mij sterk raken. Het leek toen wel alsof ik in het land van mijn dromen was beland. De complexiteit van een stof of patroon intrigeert mij nog altijd mateloos.

De Academie voor Beeldende Vorming heeft mij doen inzien hoeveel mogelijkheden er zijn. In de huidige maatschappij is het belangrijk om flexibel te zijn, je talenten te ontdekken en te onderzoeken wat bij je past. Mijn droombaan ligt waarschijnlijk niet in het onderwijs. Liever zet ik mijn eigen project op waarin ik mijn passie voor textiel en eten combineer, bijvoorbeeld een creatieve bakfiets die van evenement naar evenement gaat. Of een kunsteducatieve boerderij.