Fleur Carlier

Anseio

Schooljongens voor wie de tijd stilstaat, starend naar de iPad. Dagdromende mensen op straat. Asielzoekers dromend van hun paradijs. Gezichten en houdingen op foto’s uit vervlogen tijden.

In mijn werk ben ik op zoek naar tijdloze momenten, naar het ongrijpbare, naar verwondering en zelfvergetelheid. De inspiratie daarvoor vind ik in de zoekende en vragende mens door alle tijden heen: de intense pubertijd, de mooie en gecompliceerde coming of age-fase, de magie van de kindertijd en de onbevangenheid van de primitieve mens.

Het collectieve en individuele avontuur en de worsteling met het minuscule versus de grootsheid van alles; de ruimte overal tussenin en om alles heen; de knagende heimwee naar iets onbenoembaars... en het kunnen loslaten daarvan. Allemaal fascinaties die ik op verschillende manieren in mijzelf en de wereld om me heen terugvind. De beelden die zich daarbij in mijn hoofd vormen probeer ik in mijn werk te vangen.

De gelaagdheid waar ik naar zoek in mijn werk vind ik vooral in het werken met vloeibare, natuurlijke en verrassende materialen als bister, inkt en schellak, gecombineerd met grafiet, krijt en verf. Het wegspoelen van gemaakt werk en verdergaan met wat overblijft leidt tot verrassing en experiment, voor mij belangrijke onderdelen van het maakproces.

Kunstwerken kunnen mij door alle tijden heen diep raken en betoveren. ‘Zoekende’ kunstenaars die met hun werk iets vangen dat niet met woorden te duiden is, zoals de makers van de eerste grottekeningen, Giotto, Zurbarán, Olidon Redon, Charlotte Salomon, Michaël Borremans, Henry Moore en Anish Kapoor hebben mij met hun gelaagde werk geïnspireerd en beïnvloed. Ook onpretentieuze outsiderkunst en kunst die de natuur maakt in bomen, stenen en zeeën verrassen me vaak en herinneren me eraan te streven naar authenticiteit en eerlijkheid en te werken vanuit een innerlijke noodzakelijkheid.

Met tevredenheid kijk ik terug op mijn tijd op de academie. De ontdekking van mijn eigen ‘spoor’, zowel als kunstenaar en als docent, zie ik als erg waardevol. Wat dat betreft beschouw ik het afstuderen absoluut niet als een einde, maar eerder als een mooi moment waarna ik dit spoor graag blijf volgen om me verder en dieper te kunnen ontwikkelen.