De verboden vrucht
Kunststudent voor een avond
Voor dit project ben ik op zoek gegaan naar mijn interesses. Wat wil ik delen met de buurt? Al snel kwam de donkere kant van mij naar boven en naarmate dit proces vorderde, kwam ook het, voor mij perfecte, materiaal wat de thematiek naar boven doet komen drijven: appelsculpturen als de verboden vrucht. Zowel in materiaal als in kunstobject. De kunstgeschiedenis met dit thema is mijn inspiratiebron geweest. Ik kwam uit op de Zondeval, De Twistappel, de Hoorn des Overvloeds, het vanitas-stilleven, Disneys Sneeuwwitje (en re-makes) en Peter Greenaways' film: A Zed and two Noughts.
De omgeving
Ik heb gezocht in de nieuwe, directe omgeving van de faculteit, Breitner Academie. Deze ligt gelegen naast de wijk Overhoeks, waar ruim 500 woningen zijn. De bewoners van deze wijk heb ik uitgenodigd deel te nemen aan mijn project, de workshop De verboden vrucht.
De totstandkoming en het resultaat
Het begin van dit project verliep moeizaam. Ik kreeg niet helder wat ik precies wilde doen. Dat ik iets wilde doen met de naastgelegen wijk van de Breitner Academie stond vast. Hier wilde ik ook niet meer van afwijken. In de winter van 2015 kwam ik met het idee dat ik iets van mezelf in dit project wilde stoppen. Iets wat mijn interesse wekt: het slechtste van de mensheid. De appel was niet vanzelfsprekend. In eerste instantie dacht ik aan piepschuim met een snijder. Dat leek me interessant om mee te werken. Maar toch deed dat het niet helemaal voor mij.
Zo rond de lente kwamen de appels tot mij en heb ik mijn project volledig in teken van de verboden vrucht gezet. Ik heb flyers ontworpen, besteld en verspreid in de wijk. Vervolgens organiseerde ik de workshop. Uiteindelijk kreeg ik bericht van zes potentieel geïnteresseerden. Op de avond zelf kwamen uiteindelijk drie personen opdagen. Vanwege de lage opkomst, heb ik twee medestudenten uitgenodigd, om het principe van de kennismaking groter te maken.
Het contact met deze mensen, zowel tijdens als buiten de workshop om, heb ik als erg positief ervaren. Ook heb ik het idee dat we van elkaar geleerd hebben. Omdat er relatief weinig mensen waren, was de workshop erg intiem; we werkten met z'n allen aan één tafel terwijl er volop met elkaar gesproken werd over de alledaagse dingen. Het resultaat, de appelsculpturen, laat een interessante kant van de cursisten zien – hun slechte kant. De één zag dit in een stiekeme daad die ze in haar verleden heeft verricht, de ander in een auto-ongeluk en de laatste in jaloezie. Eén van mijn medestudenten maakte een embryo en de ander probeerde een roos te vervaardigen, met als achterliggend idee dat het zou verwelken.
De appels werden een week apart gezet om te vergaan. Daarna heb ik ze gefotografeerd. Deze foto’s worden verspreid door de wijk en één van de foto's komt in groot formaat aan Grootlab te hangen. Zo ontstaat er een verbintenis tussen de wijk en de opleiding, wat in den beginne het doel was van dit project.
Casper Dangerman
Uitvoerdatum: 8 juni 2016
Locatie: Overhoeksplein 2, 1031 KS Amsterdam