Ilse Kok

“Zij zat daar, helemaal alleen op een schommel. Ze huilde en er was verder niemand. Hoe kan een speeltuin zo veel verdriet veroorzaken? Of was ze al verdrietig voordat ze hier kwam? Ik heb er ook zo bij gezeten... Ik liep door, het was te pijnlijk”.  – Ilse  

 Ilse heeft zich laten inspireren door dit meisje in de speeltuin. Het greep haar erg aan, mede door de herkenbaarheid. De locatie was het startpunt; Ilse heeft dichte en robuuste sculpturen vormgegeven die doen denken aan attributen in de speeltuin.   

 De rode draad in het werk van Ilse is kwetsbaarheid; de kern van emotie. Haar werk is voornamelijk gebaseerd op zelfportretten. Deze zelfportretten zijn gebaseerd op gebeurtenissen in haar leven die, naar verwachting, een levenslang litteken zullen achterlaten.  

Het medium dat Ilse gebruikt voor haar werk staat nooit vast. De ene keer gebruikt ze fotografie, de andere keer een sculptuur of een combinatie daarvan.  

Ilse wil dat de toeschouwer herkenbaarheid vindt in haar werk. Omdat haar werk abstract is, nodigt zij de toeschouwer uit om een eigen interpretatie te maken.