Janien Sonneveld

B-Keken

Ik heb voor het medium fotografie gekozen. Ik heb een digitale spiegelreflexcamera waarmee ik tijdens mijn studie werk vastlegde (o.a. ensceneringen) en wilde de creatieve mogelijkheden daarvan verder onderzoeken.

Wat nog op mijn verlanglijstje staat is leren zeefdrukken, om dat vervolgens met fotografie te kunnen combineren. Het lijkt me interessant om eigengemaakte foto’s als uitgangspunt te nemen, de kleurstelling te veranderen en dan combinaties van foto’s over elkaar heen te drukken.

Een van de belangrijkste dingen die ik op de Academie voor Beeldende Vorming heb geleerd is mijn oordeel op te schorten bij het kijken naar kunst. De lessen kunstbeschouwing besteden veel aandacht aan leren kijken en je openstellen voor kunst. Een kunstwerk is voor iedereen anders en nooit neutraal of statisch. Ik heb de vaardigheid ontwikkeld om vrij te associëren en zo een nieuwe, persoonlijke betekenis te geven aan kunst.

Als jong meisje zag ik De anatomische les van Dr. Deijman van Rembrandt van Rijn (1656) in het Rijksmuseum. Het beeld trok mij aan, maar eenmaal dichterbij gekomen schrok ik van de weggetrokken hoofdhuid en openliggende hersenen. Ik kreeg een vieze, metaalachtige smaak in mijn mond. Het schilderij heeft nog altijd dezelfde impact: laatst zag ik het na jaren terug en kreeg weer die nare smaak in mijn mond.

Ik vind straatfotograaf Theo Niekus een bijzondere man. Via zijn camera communiceert hij met mensen en lijkt als het ware in ze te kruipen. Al fotograferend legt hij vluchtige straattaferelen vast. Ik zou graag over zijn lef beschikken en de afstand tussen mij en mijn medemens verkleinen.