Mathijs Sterrenburg

Tijdens de gehele opleiding bleef mijn passie en interesse altijd uitgaan naar design met een dosis techniek. In mijn studielaatste jaar heb ik, samen met mijn collega Jennifer van der Kroft, het designbureau Accidental Design opgericht. De komende jaren willen wij dit gaan uitbouwen tot een goed lopend bedrijf. Daarnaast zou ik graag nog extra werkervaring op willen doen bij een groot designbureau. Verder ben ik altijd druk in de weer met eigen projecten om zoveel mogelijk nieuwe dingen te onderzoeken en te leren. De komende jaren is het mijn doel om vooral veel te blijven ontdekken en van mijn passie mijn werk proberen te maken.

Fading Boundaries

Tijdens een van mijn dagelijkse busreizen viel het mij op dat een vrouw vanwege verkoudheid op het scherm van haar telefoon nieste. Op dat moment was ik onderzoek aan het doen naar de processen en de werking van computervirussen. Terwijl de vrouw haar scherm schoonveegde begon ik mij af te vragen in hoeverre ‘echte’ virussen eigenlijk verschillen van digitale virussen, of juist met elkaar gemeen hebben.

Gedurende zo’n 8 maanden heb ik mij verdiept in het grensgebied tussen de digitale en fysieke wereld en gekeken hoe dit te verenigen zou zijn. Na uitgebreide onderzoeken en experimenten begon ik bacteriële kolonies van elektronische apparaten, zoals smartphones, laptops, Ipads, tv’s etc. op te kweken in petrischaaltjes. Elk schaaltje is vervolgens met een microscoop ingescand en opgeslagen als afbeelding. Ik ontwikkelde een simpel computerprogramma die voor elke afbeelding codes genereerde op basis van de kleur van elke pixel en de gehele vorm van de bacteriekolonie. Hierdoor werd elk fysieke bacteriekolonie dus als het ware vertaald in een enorme hoeveelheid digitale data.

Nadat de meeste data binnen was heb ik een aantal menselijke figuren in een 3D programma ontwikkeld. Deze figuren groeiden op van kind tot volwassenen, incl. biologische veranderingen in o.a. de huid en de gehele bouw van het lichaam. Echter, in plaats van het reguliere patroon van het menselijke biologische systeem te gebruiken heb ik de data van de petrischaaltjes gekoppeld aan elk punt van het 3D model. Hierdoor bepaalde de digitale data per individueel punt in hoeverre er iets moest groeien, wat er moest groeien, hoe groot dit moest zijn en welke kleur dit moest krijgen. Hiermee werden de digitale menselijke figuren als het ware geïnfecteerd met de bacteriën van de fysieke petrischaaltjes waardoor zij allen muteerden. Nu resteert de vraag, hoe lang duurt het voordat de digitale wereld ons kan laten muteren?