Nina Struijk

Ode aan de buik

Al van jongs af aan hoor ik mijn moeder spreken over een onderbuikgevoel. Wanneer ze iets niet vertrouwde, maar niet kon uitleggen waarom dat zo was, vertelde ze vaak dat ze een onderbuikgevoel had. Hoewel ik dit niet altijd geloofde, heb ik het wel altijd gezien als haar kracht.  

Naarmate ik ouder werd, werden de gevoelens die ik had en de ideeën die ik las en hoorde over de buik steeds meer verschillend. Je buik was iets om onzeker over te worden of juist iets om trots op te zijn. Je buik vertelt je wanneer je verliefd, bang, boos, verdrietig of blij bent. Iedereen voelt iets anders bij het denken aan zijn of haar buik.  

Ode aan de buik is een video-installatie waarbij de buik er mag zijn zonder dat er een idee of gevoel opgelegd wordt. Omdat de buik er mag zijn in iedere vorm die het kan hebben en met iedere emotie die we erbij voelen.