Jan Abbing

Onbekende Angst

Ongezien en uit het niets voel ik me soms misplaatst 
Ongelukkig, troosteloos een leegte die zich achterlaat 
Onder een deken van onzekerheid trek ik mezelf dan terug 
Snak ik naar adem omdat niets ineens meer lukt 
Niemand kan mij helpen want alles voelt dan blauw 
Als ik probeer te zwemmen in mijn tranendauw 
Wanneer ik niets kan plaatsen, dan ben ik op mijn bangst 
Want hoe kan iemand vechten tegen onbekende angst